1. گاهی اوقات اتفاقی تلخ در زندگی رخ می دهد که درک و هضم آن به راحتی امکان پذیر نیست . اتفاقی که کمترین نقش را در شکل گیری آن نداشتی و حالا باید بیشترین تبعات را بابت آن بپردازی . مسئله ای که تا مدتها دغدغه اصلی فکر و ذهنت میشود .
در ایران تعداد آدمهایی که ارتقاء خود را در گرو تخریب دیگری می بینند کم نیست . من معتقدم وجود این افراد باعث "سمی شدن " زندگی میشود .
2. با وجود همه این ناملایمات ، " شور شیرینی " برای تداوم زندگی داشته و دارم. این حس را سرمایه ای برای خودم می دانم و با اتکا به آن، به میدان نبرد با چالشهای زندگی میروم. گاه ناامید و خسته و گاه پرامید و دلبسته، اما متوقف نمانده ام .
3. دوری ناخواسته ای از فضای وبلاگ نویسی داشتم که دلیل آن عدم دسترسی به اینترنت بود. در همین مدت مترجم گرانقدر "رضا سیدحسینی" روی در نقاب خاک کشید و سفر ابدی اش را آغاز کرد . جایش خالیست . راستی امثال او در گستره تاریخ تکرار میشوند؟